دیدۂ ما ہر زہ گردِ جلوۂ گلزار نیست

دیدۂ ما ہر زہ گردِ جلوۂ گلزار نیست
خود گلستانیم مارا با گلستاں کا ر نیست
در نگاہِ ما نگنجد عشوۂ رنگِ دوئی،
ماسوا را در دلِ وحدت پرستاں بار نیست
حُسنِ کامل بے نیاز از منّتِ مشّاطگیست
کاملاں را احتیاجِ جُبّہ و دستار نیست
قدرِ گُل بلبل بداند قدرِ جوہر جوہری
در نگاہِ زاغ و کر گس وَقعتِ گلزار نیست
دانہ را آخر بہ ہمّت می کشد مورِ ضعیف
ہیچ کارے پیشِ  اربابِ  ہمم دشوار نیست
خار و خس راہم کند سیراب ابر ِنو بہار
رحمتِ حق محض بہر ِمردِ خوش کردار نیست
چشمِ بلبل لائقِ دیدارِ رُوئے گُل بود
ہر نظر شائستۂ دیدِ جمال ِ یار نیست
از زباں گویا تراست آرے نگاہِ کاملاں
اہل ِ معنیٰ رابہ محفل حاجت ِ گفتار نیست
ہر کہ اُوکل  شد پیندار ش چو طُوطی رازداں
ہرکہ پیماید قوانی رومی و عطّار نیست
برنہ تابی جلوہ اش، عکسِ جمالش رابیاب
چوں بہ احمد^ﷺ گم شدی، دیدِاَحَد دشوار نیست
کافر ِ عشقم بہ قولِ حضرتِ خسرو، نصیؔر
’’ہر رگِ من تار گشتہ حاجت ِ زُنّار نیست‘‘
(عرشِ ناز)