دل بُرد ز دستِ من مہ رُوئے فسوں کارے
دل بُرد ز دستِ من مہ رُوئے فسوں کارے
دل سوزِ دل افروزے، دلدارِ دل آزارے
در معرضِ حُسنِ تو مثلِ خس و خاشاکیم
اے گُلکدۂ خُوبی! چشمِ کرمے، بارے
از پر توِ رخسارت، از جلوۂ انوارت
ہر ذرّہ ضیا ریزے، ہر دشت چمن زارے
در چشمِ فسوں سازت، ہشیاری و سرشاری
اے مہوشِ طنّازے! اے دلبرِ عیّارے
ہوش و خردم بُردی، مفتونِ خُودم کردی
با چشمِ سیہ مستے با طُرّۂ طرّارے
تُو ایزدِ ستّاری، یک جلوۂ غفّاری
بر حالِ منِ رندے ‘ سر مستِ سیہ کارے
باایں کہ نصؔیر آمد کم کوش و تہی دامن
یا رب نظرے فرما بر حالِ من زارے
(عرشِ ناز)