دلِ دیوانہ را در حلقۂ زلفِ دو تا کردی
دلِ دیوانہ را در حلقۂ زلفِ دو تا کردی
کرم کردی عطا کردی روا کردی بجا کردی
نگاہِ نازِ خود سُوئے رقب اے دلربا کردی
بہ نخچیرے غلط انداختی تیرے خطا کردی
نقابِ حُسن را بر دشمناں از لطف دا کردی
کشیدی آستیں بر رُخ ز مشتاقاں حیا کردی
نہ الفت را گرامی داشتی نے اہلِ الفت را
چرا آخر ستم با عاشقانِ خود روا کردی
رسانیدی شمیمِ زلفِ اُو را تا مشامِ من
چہ احساں بر منِ مجور اے موجِ صبا کردی
نگاہِ رحمت آخر سبق بُرد از غضب یا رب
غلط کردم کرم کردی خطا کردم عطا کردی
بہ درگاہِ تو یا رب چوں نصیؔرِ شرمسار آمد
عُیُوبَش از کرم پوشاندی و حاجت روا کردی
(عرشِ ناز)