رُوئے یارِ خود بنگر اصلِ مدّعا اینست
رُوئے یارِ خود بنگر اصلِ مدّعا اینست
از خدا طلب اُو را حاصلِ دعا اینست
نسخۂ زمن بشنو در رہِ محبت دَو
خاکِ پائے جاناں شو جانِ کیمیا اینست
در عیوبِ خود بیند چشم از جہاں بندو
عیب دیگراں پوشد بندۂ خدا اینست
خوشۂ وفا چیند راہِ آشتا بیند
مردِ خوش ادا این و پیکر وفا اینست
ہر چہ از خدا آید دم مزن مکن شکوہ
خم جبینِ خود گرداں شیوۂ رضا اینست
سلطنت اگر خواہی باش بندۂ شا ہے
زیرِ دامنش بنشیں ظلِّ صد ہما اینست
در محبّتِ جاناں اے نصیؔر تُو یکسر
خویش را فنا گرداں معنیٔ بقا اینست
(عرشِ ناز)