آمدم با کمال عجزو نیاز

آمدم با کمال عجزو نیاز

بردر خواجۂ غریب نواز

 

خواجۂ خواجگاں معین الدین

محرم سرّ حق و محرم راز

 

آنکہ صیب کمال رحمت او

رفت رفت از ہند تا عراق و حجاز

 

نتواں کرد شمۂ مد حش

فکر صد سال گر کند پرواز

 

بر جبینش شدہ حبیب اللہ

مات فی حبہ ز غیب طراز

 

گوغریبم و لے چہ  باک مرا

بر غریباں نواز دارم ناز

 

رحم کن رحم اے غریب نواز

بر من مبتلائے سوز و گداز

 

وائے برمن کہ جمع نمودم

از پئے حشر ہیچ برگ و ساز

 

وائے برمن کہ گشت از دستم

نہ ادا حق روزۂ و نہ نماز

 

خستہ و پا شکستہ از  شابا

کن بسویم تو دست لطف دراز

 

دارم امید واثق از کرمت

کہ بہ ہر دوسرا شوم ممتاز

 

از عنایات خود مکن محروم

کن برویم تو بابِ رحمت باز

 

لطف کن من اسے شہنشۂِ دیں

آمدم برورست زادہِ دراز

 

خواہم از جیب خاص تو نظر سے

دور کن از رُخم حجاب مجاز

 

جود تو عام بر انام بود

ذرہ ذرہ ہمیں کند آواز

 

من فقیرم تو شاہ من ہستی

از نوالِ خودم مشرف ساز

 

ختم با لخیر کار من گرداں

کو بنام تو کردہ ام آغاز