باغم و دردِ محبّت سرو کارے دارم

خمسہ بر غزل ِیکے ا ز اہل ِ نسبتس

باغم و دردِ محبّت سرو کارے دارم
ہست صد داغ بہ دل، باغ و بہارےدارم
عزِّ شاہی برہش گرد و غبارے دارم
قصرِ جنّت چہ کنم کوچۂ یارے دارم
ترسِ دوزخ چہ کنم رُوئے نگارے دارم
نقش بر لوحِ دلم شد خد و خالِ لیلیٰ
وقف شد دیدۂ شوقم بجمالِ لیلیٰ
از خودم بے خبر و محوِ خیالِ لیلیٰ
ہمچو مجنوں بہ تمنّائے وصالِ لیلیٰ
روزو شب چشم سُوئے ناقہ سوارے دارم
اُو نہاں در دل و من خانہ بخانہ جویم
پا ز سر ساختہ و راہِ محبّت پویم
ہستیم نیست شدہ، عکسِ جمالِ اُویم
ہمچو منصورِ  زماں فاش اناالحق گویم
شکر صد شکر کہ سر لائق ِ دارے دارم
دیگراں راست بدل حسرت و داغِ جنّت
من ندارم سرِ سودا و دماغِ جنّت
نے مرا فرصت ِ نار و نہ فراغِ جنّت
ہمچو زاہد نہ کنم خواہش ِ باغِ جنّت
خوشتر از باغِ جناں کوچۂ یارے دارم
اے نصیؔر از دلِ من محو شدہ رنج و خوشی
دارم از خلقِ جہاں و حشت و بیگانہ وشی
روز و شب من بہ تمنّائے رسولِ ^ﷺ قرشی
می رَوَم، نالہ کنم مثل ِ بلال ^﷜ حبشی
شوق پا بوسی آں  ناقہ سوارے دارم
(عرش ناز)