مظہر الدّیں، نعت گوئے نامور
قلمر و ِ نعت
کے نامور شاعر اور میرے کرم فرمابزرگ دوست جنابِ حافظ مظہر الدین صاحب مظہر کی یاد میں
مظہر الدّیں، نعت گوئے نامور
محرمِ رمزِِ سخن، عالی نظر
سینہ اش عشقِ نبیﷺ را جلوہ گاہ
آں حق آگاہ و معارف دستگاہ
کرد بالا در ادب معیارِ نعت
اشک ہایش غازۂ رُخسارِ نعت
داشت کیفِ نعت خوانی مُستقِل
نعرہ زن با درد مندی ہائے دل
آں ہمہ سوز و ہمہ ذوق و سُرور
جان ِ اُو سرمایہ اندوزِ حُضُور
دانش از اشکہا ہموارہ تر
ذکر و فِکرش مِدحتِ خیر البشرﷺ
در نگاہِ اُو جمالِ مصطفیﷺ
ذہنِ اُو محوِ خیال ِ مصطفیﷺ
شادماں اندر ثنائے شاہِ ﷺ دیں
بُود مقصُودش رضائے شاہِ ﷺ دیں
دید مش در یادِ احمدﷺ نعرہ زن
ہم بہ تنہائی و ہم در انجمن
منقطع بود از علائق رشتہ اش
گشتہ از اربابِ ثروت دستکش
داشت عجز و انکسار ِ بر ملا
با غلامانِ رسُسولِ مجتبیٰ ﷺ
چشم لُطف از فقر جاہاں داشتے
اجتناب از کج کلاہاں داشتے
ربط با رُومی و جامی بیش داشت
مِدحت ِ محبوبِﷺداور، کیش داشت
بود مظہر ؔ بلبلِ بُستانِ عشق
ہرسہ دیوانش بہ نعت ایمانِ عشق
نامِ اُو لا فانی از آثارِ نعت
چہرہ اش تابندہ از انوارِ نعت
لُطفِ ختم المرسلیں ﷺ را مظہرے
لا معات ِ سینۂ اُو خاورے
السّلام اے آستاں بوسِ رسُول ﷺ
السّلام اے واردِ بابِ قُبُول
(عرش ناز)